SEFİL MEHMET

4 Temmuz 2012

Halk şairi Sefil Mehmet'le buluşuyorum.

Kızının marketinin önüne oturuyoruz. Kuzenime: 'Ben aç değilim, sen başının çaresine bak! Ozanı yakalamışken konuşayım/konuşturayım.' diyorum.

Ozan 86 yaşında. Son yıllarda acı çekmiş. Dert ortağını, arkadaşını kaybetmiş.

Eşinin vefatının üzerinden geçen 15 yıl  elemini azaltamamış. Sefil eşinin vefatını, şöyle anlatıyor: ‘‘98 Yılının 20 nisanında vefat etti. Akşam bir aile dostundaydık. Ölen oğlunun sözü edildi sohbette. Belli eskiye dönük kederi artmış.

Sabahleyin bana: ''Bana elbise almışsın. Ama kendimi iyi hissetmiyorum. Kefen alsan olmaz mıydı.  Kefen al! dedi.  Akşam da Diyarbakır’a gideceksin.' dedi ama ben  Diyarbakır’daki işimin başına gidemedim. Çünkü sakalar (işçiler) hazırlanamadı. İyi ki, hazırlanamamışlar.  O gece eşim öldü.’’ diyor Sefil Mehmet.

Sefil'in ağzından kaptıklarımı yazıya döküyorum:

Asıl adı Mehmet Şan.

DOĞUMU: 1927 Yılında Yenicekale’nin Çınarpınar köyünün Karbasan obasında doğmuş.

ÖĞRENİMİ: Askarlik yıllarında okumayı ve yazmayı öğrenmiş. Askerlik dönüşü çevrenin alimi Şaban Fakı’dan ders almıi. Şaban Fakı, zamanın alimi Tuzsus Hoca diye bilinen alimin seviyesinde imiş.

MESLEĞİ: Çifçilik. Bağ, bahçe, arıcılık. Babası Ali Şan ekmek sahibi biriymiş.

Senelerce saka başkanlığı yapmış.   Diyarbakır, Geben, Maraşaltı  gibi yerlerin verimli arazilerinde, çeltik, pamuk, ayçiçeği ve mısır gibi ürünler  yetiştirmiş.  Çok kazanmış. Sonra kötü niyetli insanların   kurbanı olmuş.

MEDENİ HALİ: Evli ve 5 çocuk babası.

bir şiiri

*

virane  bahçe

Deli gönül daha meyve dikersin

Her gün ağlar ağlar boynun bükersin

Ölümlü dünyanın kahrın  çekersin

Kabirin  kapısın açtı el dedi

Deli gönül daha destan yazıyor

Olanca dertlerim gece azıyor

Virane bahçede kimler geziyor

Ağla ağla göz yaşların sil dedi

Kararmış  kaderim  parlamaz oldu

Kime ne, n'oldu ise bana oldu

Yetmiş vadesi de arkadaş  öldü

Ben ölecem  bana kefin al dedi

Virane oldu bağ bahçe  evimiz

Şimdilik ayrıldı artık yolumuz

Şeyhadil’de kaldın  sen de yalınız

Oğlunu da ara   orda bul dedi

İnsanoğlu ne ekerse biçiyor

Kara günler gelip gelip geçiyor

Bre  Mehmet taydaşların göçüyor

Dönüş yok göründü bana yol dedi

Çözülmüş,  düzelmez Sefilin işi

Ne gelir ki elden bozulmuş başı

Yazılmış künyesi dikilmiş taşı

Şeyhadil göz kırptı gayrı gel dedi

kelimeler

Kefin:    Kefen (Maraş ağzı)

Şeyhadil:   Ünlü bir bilgenin ismini taşıyan K. Maraş'ın   büyük  mezarlığı.

Taydaşlar:  Yaşıtlar.

Vadesi yetmek:  Ölüm zamanı gelmek.